Hechting & Systeem

Hoe we ons leven leiden, ervaren en bezien ontstaat vanuit ons systeem en onze hechting ermee, de relatie verbinding met onszelf. Het begin van hechting en verbinding in onszelf met ons systeem begint in de ervaring met de buitenwereld. Nature versus nuture, speelt en werkt op elkaar in, het is uiteindelijk 1 grote co-creatie waar we met ze allen inzitten.

Tijdens de opleiding tot Holistische therapeut werd ik geïntroduceerd en opgeleid in de wereld van systemisch werk, lichaamsgerichte psychotherapie- de karakterstructuren en energiewerk. En nog veel meer maar deze drie hadden vooral mijn interesse gewekt. Na het behalen van mijn diploma bood ik mijzelf aan als Holistisch therapeut, bij de cliënten die kwamen merkte ik een rode draad van herkenning waarvoor ze kwamen. Het ging eigenlijk altijd over het contact met zichzelf en de uiting ervan, of het onvermogen om zichzelf in expressie te brengen, er waren stagnaties emotioneel, fysiek, mentaal of energetisch. Dit herkende ik ook bij mijzelf, de opleiding was voor mijzelf een 2- jarige therapiesessie diep in mijn eigen systeem. Vanuit hier werd de behoefte geboren om mezelf verder te specialiseren in ontwikkelingstrauma. En wat een geluk was er nou precies zo module vanuit de Intergrated Psychologie, recentelijke heb ik succesvol de specialisatie module Hechting & Systeem behaald, graag deel ik mijn nieuwe verworven kennis in deze blog.

Hechting met onszelf ontstaat vanuit basisveiligheden, een holding environment waarin men wordt geboren en opgroeit. Een omgeving die anticipeert op de behoeftes van de zuigeling, peuter, kleuter, puber en jong volwassene. Men moet eerst veilige afhankelijkheid ervaren waarin het de ruimte krijgt, opgevangen wordt om zichzelf te ontdekken en zo een eigen identiteit kan vormen om gezond onafhankelijk te worden. Gezonde afhankelijkheid opent de weg naar gezonde onafhankelijkheid, wat betekent dat je jezelf durft te uiten, jezelf laat zien in de wereld dit ben ik. Vanuit gezonde onafhankelijkheid kan dan weer gezonde afhankelijkheid ontstaan, het vermogen om relaties buiten jezelf aan te gaan, hechting/ verbinding. De uiting van onszelf van onze potentie kleurt de wereld, en verbind ons met de wereld, de omgang met uitdagingen/ leerprocessen komt dan vanuit veerkracht, vanuit een diep vertrouwen het is okay. En zo wisselen deze dynamieken zich binnenin ons en buiten ons af, co creëren we met elkaar verbinding.

De verbinding tot onszelf komt in eerste instantie dus tot stand hoe de buitenwereld zich met ons verbind, dat wordt onze referentiekader om met onszelf te verbinden te hechten met ons eigen systeem. Het referentie systeem (buiten) versus het adaptieve systeem (binnen). Het adaptieve systeem zijn de vermogens die je hebt om je aan te passen aan de omstandigheden, deze kunnen gecumuleerd worden in positieve modellen of maladaptief. Er wordt gesproken van maladaptief als het tegen het eigen systeem gaat werken. De eerste keer wanneer we ze aanspreken/ activeren werken ze voor het behoud van het systeem (overlevingstactieken) om vervolgens later maladaptief te worden, werkend tegen hetzelfde systeem van waaruit te zijn ontsprongen. Dit is het moment dat mensen vastlopen, dat gebeurd meestal na of in de puberteit.

Ieder mens wordt geboren met kernvermogens en met adaptieve vermogens. De 5 kernvermogens waarmee elk mens wordt geboren zijn: het vermogen tot verbinding - hechting, het vermogen tot afstemming, het vermogen tot vertrouwen, het vermogen tot autonomie, het vermogen tot liefde. Als onze kernvermogens worden geactiveerd, gevoed en ondersteund krijgen we de maximale uiting van expressie van ons zijn, het manifesteren van onze talenten. Vanuit de 5 kernvermogens (nature) ontstaan ook de 5 adaptieve vermogens/ overlevingsstijlen. Nurture bepaald of de kernvermogens volle capaciteit krijgen of dat we de adaptieve vermogens moeten gaan aanspreken. De adaptieve vermogens beschermen het systeem maar gecumuleerd in maladaptief beletten ze de uiting en groei van onze ware natuur. Als voorbeeld de kernvermogen verbinding wordt maladaptief als we uit verbinding gaan, uit verbinding gaan is een overlevingstactiek om het gene wat pijn geeft maar niet te voelen. De mate waarin we onze kernvermogens ontwikkelen of onze adaptieve overlevingsstijlen ontspringt uit het gegeven of onze basisbehoeftes worden vervuld van buitenaf of de afwezigheid van het vervullen van deze basisbehoeftes. Wat belangrijk hier te vermelden is dat het niet gaat over parentblaming, elk ouder doet wat het kan binnen zijn vermogens, en wat ze zelf hebben meegekregen. En het gaat er ook niet over dat we onze eigen overlevingstactieken veroordelen, ze hadden een functie en die hebben ze goed vervult alleen ze zijn op een gegeven moment niet meer functioneel, en worden ze deconstructief voor ons zijn.

De basisbehoeftes die elk mens nodig heeft om in zijn eigen systeem gehecht te raken zijn: plek, steun, voeding, grenzen, geweldloosheid en spiegeling. Deze basisbehoeftes moeten in eerste instantie van buitenaf geven worden om het innerlijk systeem te laten groeien, om de kernvermogens te activeren. De mate van nurture bepaald of nature (kernvermogens) wordt ontwaakt, dit betekent is de omgeving receptief voor deze behoeftes, kan ze de behoeftes vervullen, verwezenlijken. Trauma begint bij deze basisprincipes van leven en het vermogen tot geven en de mogelijkheid tot ontvangen. Je kan alleen maar geven wat jezelf kent, je kan alleen maar ontvangen wat je herkent vanuit het begin. Elk leven is afhankelijk van het leven wat hem voor ging in hechting - verbinding, hechting - verbindingstrauma gaat op generatie op generatie totdat er iemand is die de ketenen wilt ontkoppelen, bereid is te kijken vanuit acceptatie en vergeving. Dan komt de heling om de hoek kijken.

Heling van het eigen systeem begint met de verbinding van trauma in jezelf daarmee erken je jouw vermogen van overleven, ook dat is een kernkwaliteit. Als we onze maladaptieve overlevingsstijlen gaan herkennen en erkennen en onszelf daarom niet afstraffen dan vinden we de weg weer terug naar onze kernvermogens van ons authenticiteit - autonomie. Dan zijn we niet meer overgeleverd aan overleven maar kunnen we gaan leven van binnenuit, in verbinding met onszelf als wel met de wereld om ons heen. Deze weg terug van maladaptief naar kernvermogens om vanuit daar weer in je kracht te komen om je kern in expressie te brengen is een mooie, boeiende en magische weg.

Tijdens de opleiding werd ik vooral gegrepen door generatief trauma, embryologie en neurologie. Wonderlijk hoe generatie op generatie hetzelfde trauma met zich meedraagt, en hoe dat wordt ingezet voor de conceptie. Hoe celkerninformatie zich her produceert in de celdeling van het vruchtje, en hoe de ontwikkeling van het vruchtje wordt beïnvloed door zowel de baarmoeder zelf als de buitenwereld. Hoe ons zenuwstelsel hier weer onder invloed staat en de ontwikkeling ervan, stress in de baarmoeder beïnvloed het neurale netwerk van ontwikkeling van het vruchtje, stress in vroege jeugd beïnvloed de ontwikkeling van de hersenen, en daarmee onze capaciteit om onszelf te reguleren, de wereld begrijpelijk te maken. Regulatie wordt als het goed is aangeleerd van buitenaf, en deze zelfregulatie zorgt voor een gezond en vitaal systeem. Reguleren kan alleen vanuit verbinding, als er geen verbinding is dan leert een kind niet hoe het zichzelf kan reguleren, vanuit daar komen de adaptieve vermogens om de hoek kijken. Het innerlijke systeem versus het buitensysteem, deze wisselen elkaar continue af. Als er tijdens deze periode van ontwikkeling van nieuw leven, van pre conceptie tot jong volwassene, er geen verbinding - hechting in de omgang van de gevoelens en emoties van het opgroeiend kind aanwezig is of minimaal dan kan er hechtingstrauma komen. Gevoel en verstand krijgen niet de gelegenheid om met elkaar in alignement te komen.

Het belang van een verzorgende omgeving waarin de neurologie tot stand komt is dus van wezenlijk belang in hoe we met uitdagingen in de buitenwereld omgaan. Wordt het zenuwstelsel ontwikkeld vanuit een constante stress, gevaar, afwijzing of vanuit veiligheid, erkenning en acceptatie waarin de kernvermogens de ruimte krijgen om tot uiting te komen. De hersencapaciteit ontwikkelt zich in samenhang met de gevoelswereld, de ervaringswereld voed het centrale en autonome zenuwstelsel die ons van binnenuit reguleert. Hoe je prikkels opneemt en verwerkt beïnvloed je zijnstoestand, hoe je met de dingen omgaat, hoe je de wereld ervaart en verwerkt, het is je blik op de wereld en dat bepaald weer hoe je je verbind, je hecht. Krijg je in het begin begeleiding in het reguleren van prikkels dan wordt het zenuwstelsel ondersteund in zijn aanmaak, dit bepaald de mate van verbinding met je kernvermogens, je hechting van zijn.

Met het afronden van de verdiepingsmodule heb ik inzicht gekregen in het belang van de basisbehoeftes voor het activeren van de kernvermogens versus adaptieve overlevingsstijlen, de 7 verschillende fases van sociaal- emotionele ontwikkeling/ hechting, uiting van op schaamte gebaseerde identiteit versus op trots gebaseerde identiteit, deze zijn ook net zoals de kernvermogens en adaptieve overlevingsstijlen polen van elkaar en zijn ontstaan vanuit hetzelfde gegeven. Alles reageert op elkaar en werkt op elkaar in, hierin kennis krijgen heeft bewustwording en inzicht geopend in mijn eigen systeem van hechting en daarmee ook in het benaderen en werken met de systemen en hechtingen van mijn cliënten.

Tevens is er een verbreding gekomen in mijn kennis betreft lichaamsgerichte psychotherapieën, en ben ik erg blij met de introductie in de wereld van affectieve neurowetenschap. De kennismaking met de theorie van de ontwikkeling van de neurologie en hoe liefde en verzorging de brein ontwikkeling stimuleert en optimaliseert is een verrijking in mijn werk als therapeut. Naast dat bood de verdiepingsmodule ook extra methodieken in systemisch werk die ik meeneem in mijn praktijk, en was er tevens ruimte voor het energetische aspect van menszijn onze ziel, onzichtbaar maar zichtbaar in zijn. Al met al voel ik mij gevoed en ben ik blij en dankbaar voor deze weg van ontwikkeling.

Verbinding, hechting is een dynamisch proces, een levensproces, het is bewegelijk en veranderlijk wat betekent dat er vanuit bewustwording en inzicht we onze verbinding met onszelf kunnen herstellen en versterken, en heling in onszelf brengt heling in het gehele veld, dit maakt mij blij gestemd.

Het tot bloei komen van een zaadje hangt samen

met zijn potentie en de grond waarin hij groeit.